Bir Yaz Böyle Geçti...

 Bir yazı daha ardımızda bıraktık sayılır. Her ne kadar hava hala sıcak da olsa yapraklar hızla dökülmeye, sabah ve akşam serinliği kendini hissettirmeye başladı bizim burada. Günler de kısaldı epeyce. Yakında okullar da açıldı mı tam sonbahar psikolojisine gireriz.

Bu yaz nasıl geçti? Gerçekten bu soruyu ben de kendime sorup duruyorum çünkü bir anlamda gerçeküstü bir yazdı. Hiç beklemediğim bir anda babamın vefatı ve ardından yaşadıklarım yaza zaten garip bir başlangıç yaptırdı. Bu konu ile ilgili mahkemelik durumlarım olduğu için detayları henüz yazamıyorum ama kendimi de zor tutuyorum.

Ardından bir yandan aşırı sıcaklar bir yanda fırtınalar düşen ağaçlar kimi yerde su baskınları yaza damgasını vurdu Avusturya' da . Evler resmen tekne gibi temelinden sökülmüş yüzüyordu. Çok şükür bizim o anlamda bir sorunumuz olmadı ama ormanda 30 kadar ağaç devrildi ve komşu bahçeden bahçe kulübemizin üzerine iki kocaman ceviz ağacı devrildi. Evin çatısına ulaşmalarına bir kaç cm kalmıştı. Eşim ve Ada 5 gün ağacın dallarını kesip oraları temizlemekle uğraştılar. Sıcak olan günler için de acaba ardından yine fırtına mı gelecek diye sevinemez olduk. 

Bunun dışında bol bol kitap okudum. Kimi hafif okunan yaz kitapları idi, kimi ise gerçekten iyi ki okumuşum dediğim çok sevdiğim kitaplar oldu. Eşim birkaç hafta evde olunca birkaç güzel film izledik, operalar izledik bunları da tek tek yazıyorum.

Bu yıl blog yazmaya başlamamın 9. yılı. Her ne kadar önceden de Facebook sayfaları ve Google plus' ta yazılar yazsam da blog benim için bu anlamda bir liman oldu diyebilirim. Daha düzenli yazmaya başladım, kendimi geliştirme fırsatım oldu ve en önemlisi birbirinden değerli dostlar edindim. Yıllar geçtikçe derim de kalınlaştı sanırım, sosyal medyada laf sokmaya çalışanları da umursamaz oldum. Engelle ve sil seçeneğini kullanmaya elimi alıştırdım. İlk zamanlar çok takıp üzülüyordum. Özellikle de dost bilip güvendiğim blog dünyasından olunca bu beni daha da çok üzüyordu. Geç yaşta blog yazmaya başlamama ve belirli bir hayat tecrübem olmasına rağmen, blog aleminin de farklı bir dünya olduğunu ve yaşamdaki gibi her çeşit insanı barındırdığını öğrenmem zaman aldı. Şimdi seçimimi benim gibi düşünen ve yaşayan, gereksiz yere birbirine laf sokmayan, çelme takmaya çalışmayan, tam tersi yeri geldikçe destekleyen arkadaşlardan yana yapıyorum. Çok rahatlatıcı bir şeymiş. Bu tarz insanlar engellenmeyi ve silinmeyi hak ediyor doğrusu. Ne hayatımız ne zamanımız o tür insanlara harcamaya değmez. Kimseye hesap vermek zorunda da değiliz.

Ayrıca İstanbul' a gidişimde yaşadığım ilginç bir olay da ne kadar doğru bir iş yaptığımı bana bir kez daha kanıtladı. Arkadaşıma önerdiğim bir kitabın Türkçe çevirisi olup olmadığını sormak için kitapçıya gittik. Bilgisayardan ararken karşısına hemen kitabı yorumladığım benim blog sayfam çıktı. Ben birden aa benim blog diye heyecanlanınca, satıcı da şaşırdı ekrandaki blog yazarının yanında olmasına ve çok hoş bir an yaşandı. Aa Deli Kız siz misiniz dedi, demek ki blogumu biliyormuş 👀Bu beni hem mutlu eden bir gündü, hem de gururlandım birazcık da olsa 🙈

Ada iki aylık yaz işini başarıyla tamamladı. Doğrusu kendine güven konusunda da ona çok şey kattığına inanıyorum. Şimdi ehliyet sınavına hazırlanıyor. 

Yaz boyunca kızım Karya ile bol bol zaman geçirdik. Havuza gittik, akşamları birlikte yemek hazırlayıp romantik komediler izledik, yürüyüşler yaptık. Kışın okuldan pek çok şeye zamanımız kalmıyor.

İşte bir yaz böylece geçti gitti. Artık okul alışverişleri, okul açılınca ilk veli toplantıları v.s. derken yıl sonunu da çabucak buluruz. Zaman su gibi akıp gidiyor ne yazık ki. Ne yapalım sağlık olsun, sağlıkla geçsin...

Bu yazılar da ilginizi çekebilir:

Benim Balonlarım Var(mıy)dı

Yıllar Sonra İstanbul

Mayıs' a Kadar Neler Oldu?