Babam ve benim ilişkimiz birçok evde yaşanması alışılmış olan ilişkiden çok farklı. Yılların biriktirdiği o kadar şey var ki içimde üzülerek ona karşı bir çocuğun babasına hissetmesi gereken sevgiyi hissedemediğimi itiraf ediyorum. Eşimin çocuklara karşı nasıl sevgi dolu, nasıl iyi bir baba oluşunu gözlemledikçe çocukluğumda yaşadığım olumsuzluklar daha çok gözüme batıyor.
Babamla annem ben daha 2.5 yaşlarındayken ayrılmışlar. Annem yeniden evlendi ve 20li yaşlarıma kadar da pek gördüğümü söyleyemem.
Babam da hep kendi hayatını yeniden kurmakla, yeni birileriyle evlenmekle meşguldü. Çocukluğum babaannemle geçti. Yetişkin hayatımda da yaşadığım bir sürü olumsuz olayda ne yazık ki arkamda hiç baba desteği hissedemedim, hep hayata karşı tek başıma direnmek zorunda kaldım. Her yaptığım işte beni eleştirmesi, küçük gören tavırları bir kez de aferim kızım bu işi de güzel başardın dememesi bende o kadar acı tatlar biriktirdi ki... Üstelik de ben hayatta bu kadar güçlü olup herşeyi kendim başarmışken en yakın bildiğim kişiden bir takdir görememek yıkıcı oldu ilişkimizde.
Bunları şimdi neden mi yazıyorum. İşte bloğumuz iç dökme yerimiz ya ben de yazıp rahatlıyorum. Hani bu isteyen okusun istemeyen okumasın diyeceğim yazılardan.
Artık en son karısı ölüp yalnız kalınca bir kızı ve torunları olduğunu hatırladı. Ama 45 yıl boyunca kalbim öyle buz tutmuş ki babam olduğunu bildiğim için sadece sorumluluk hissediyorum.
Bu hafta hastalandı hastaneye yattı. Acil bir durumda ne yaparım, uçak, yolculuk evde kalacak çocukların durumuyla ilgili planlar yapıyorum. Hani yerine getirmemiz gereken bir görev olur ya öyle. Bu durumu değiştiremiyorum insan duygularını zorla nasıl etki altına alır? Şimdi okuyunca ne taş kalpli kadın diyecekler de olacaktır ama yıllarca yaşadıklarımı, bir de üstüne üstlük üvey annelerimden çektiklerimi ben bilirim sadece. İster yargılayın ister yargılamayın. Kalbimin içindeki bu değiştiremem. Ama kalbim çok doldu taştı geçmiş yaşanmışlıklardan. Yazıya aktardıkça rahatlıyor daha sağlıklı bakabiliyorum olaylara.
Yalniz degilsin ...
YanıtlaSilYaşayan ve beni anlayan vardır mutlaka. Hayatta yaşadığımız bu tecrübeler bizi güçlü kılar biliyorum ama bazen bu kadar tecrübe de gerekli miydi diyorum.
SilBazen isyan ediyoruz evet ama öldürmeyen sey güclendiriyor diger bir yandan..
SilYazdıkça, okudukça anlıyor insan birbirine nasıl da benzediğini. Ben yalnız babama da değil cümle aileme hissedemiyorum hiçbir şey. Verilen sadece stres, sıkıntı, acı, aşağılama, kavga dövüş olunca zaten hayatla yalnız çarpışmaya alışıyorsun dediğin gibi. Üzücü mevzular işte. Her tarafımız eksik, kırık, yaralı...
YanıtlaSilYaşadıklarımız olmasa biz biz olmazdık. Bu sayede yazıyoruz belki de. Büyük bir bedel ama olanları geri çeviremezsin.
SilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilİnsan içini döktükçe rahatlar.. Sen nasıl rahat hissediyorsan öyle yazmana devam et..
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim :)
SilBen ise babamı hiç tanıyamadım 5 yaşımdayken kaybettim :(
YanıtlaSilBaşın sağolsun canım. Hayatı geldiği gibi yaşıyoruz işte her zaman seçme ya da olayları değiştirme şansımız olmuyor.
SilBuraya yani bloğa sadece mutlulukları yazmayacağız elbette, burası sizin alanınız tabi ki üzüntülerinizi de yazarak rahatlayacaksınız bu konuda endişeniz olmasın sizi bu konuda kimse yargılamaz. En azından ben böyle düşünüyorum.
YanıtlaSilÖzellikle kız çocuklarının babaya daha çok ihtiyacı vardır. Baba gerçekten çok farlıdır çınar gibidir. Umarım bundan sonraki yıllarda affedebilirsiniz babanızı zaten kendisi de anlamış hatalarını. Elbette siz daha iyi bilirsiniz ama bence babanız hayattayken onu affettiğinizi söyleyin ve üzerinize düşeni yapın, bunları yapmak için fırsatınız varken yapmanız daha iyi olacaktır belki de.
Umarım sizin için en hayırlısı neyse öyle olur. Her şey gönlünüzce olsun.
Çok tesekkür ederim. Tabii affetmek Allah in isi ben iliskimi sürdürüyorum ihtiyaci oldugunda yine benden baska ilgilenecek kimsesi yok. Torunlari ile de iletisimini asla engellemem.
SilMalesef ki hayat istediklerimiz bazen bize sunmuyor. Geçmiş insanı derinden etkiliyor , hele de sevgisizlik:(((
YanıtlaSilSonuçta babanız.
Çok şükür beni seven bir ailem var artık sevgili Cafe Tigris. Ama unutmak çok zor bazı şeyleri.
SilSeni burada en iyi anlayanlardan biriyim buna emin ol bende babamdan ne sevgi ne de ilgi gördüm. En basit örneği 150 den fazla milli maç beşbinden fazla resmi maç oynadım bir tanesine gelmedi. İlk okula yazdırdı o kadar orta okulda okulun hademesi lisede oklun memuru velimdi. bir kere okula gelmedi. Altı yaşımdan beri çalışırım çalışmadığım her sene aç kalmışım demekti.ilk milli takım kampına giderken ayakkabım yoktu arkadaşımdan alıp gidecektim O bana bir ayakkabı aldı hayatım boyunca aldığı tek şey ve her misafir geldiğinde bunu yüzüme vurdu. O ayakkabılarla milli oldum diye. Daha yazmakla bitmez yediğim dayağın haddi hesabı yok. Şimdi iki çocuk babasıyım ve en ufak bir sikke dahi vurmadım . Her adımlarında yanlarında olmak için her şeyimi harcayabilirim....
YanıtlaSilYaşadığınız başarılardan dolayı sizi tebrik ederim. Bizler şanslıyız ki ayaklarımızın üstünde durabilmişiz. Ben de çocuklarıma ne olursa olsun arkanızda, yanınızdayım mesajı vererek büyütüyorum.
SilCanım bu konuda yalnız değilsin. Ben de baba sevgisi ve desteği görmeden büyüdüm. Beraber yaşadık ama beni kendi ezdi, bu da yetmedi başkalarına da ezdirdi. Yine de ona çok şey borçlu olduğumu düşünüyorum, sayesinde kimseye bel bağlamadan dimdik ayakta durmayı öğrendim.
YanıtlaSilEn büyük kazancımız sanırım güçlü olmak hayatta.
SilHayatın bize ne göstereceğini bilmeden bir ailede doğup, büyüyoruz. Taş kalplilik değil ki düşündükleriniz... Aksine vicdan, o sizin için hiçbir şey yapmamış da olsa, siz onun için yapmayı hesap ediyorsunuz. Ve burası sizin not defteriniz. Lütfen yazın, ne olursa olsun.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim desteğiniz için. Ben üstüme düşeni yapmasam ilerde kendi çocuklarımın yüzüne bakamam.
SilAilelerimizi seçemiyoruz ama yaşadığımız hayatı seçiyoruz gönlünüzden gelen neyse doğru odur, bunu kimse yargılayamaz.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim. Haklısınız yaşadığım hayatı kendi seçimmle oluşturdum ve sonuçtan çok memnunum.
SilD. Soygül yaşanmışlıklar sayesinde çok güçlü bir hatunsun ki sen!!! Juniorlar çok şanslı maşallah ;)
YanıtlaSilKıskanmışlardır seni, takdir etmek herkesin harcı olmuyor maalesef!
Sen üzerine düşeni yap, için rahat olsun bence, takdiri Rabbim gani gani verecektir ;)
Çok teşekkür ederim canım. Evet yapılması gereken. eyse yapacapğım tabii yoksa bir anne olarak çocuklarımın yüzüne bakamam.
SilGüzel kalpli insan seni!!!
SilTeşekkür ederim canım :)
SilNormalde etrafımda ki insanlara bile bu konudan bahsetmem baba kelimesi konusun da öyle iyi anlıyorum ki sizi tek şansım benım güzel bir annem ve ablam vardı yanımda. Öyle uzak bir kelimeki sanki hiç olmamış gibi oysa babalar kızlarının üzerine titremeli dimi ne yazık ki herkes şanslı değil. Herkes akşam olunca evinin kapısını kapatır ama kimse bilmez kimin ne yaşadığını. Yargılamak en kolayı, insanları anlamak en zoru. Çocuklarınız en büyük mutluluk kaynağınız olsun neşeniz hiç eksilmesin yüzünüzden :)
YanıtlaSilBen annem yönünden de pek şanslı sayılmam iyi ki kendi kendimi korumuşum iyi ki babaannem varmış benimle ilgilenen. Güzel dileklerin için teşekkür ederim.
Silher ne olursa olsun babama olan sevgim hep cok cok fazla oldu ama çekimserliğim de bir o kadar fazlaydı emin ol yalnız değilsin...
YanıtlaSilDesteğin için çok teşekkür ederim canım :)Hepinizi çok seviyorum.
SilÇok üzüldüm ve kendimi bu konuda şanslı hissettim. Ama bziler de artık blog dünyasında kardeş sayılırız. Seni destekliyor ve seviyoruz canım
YanıtlaSilBen de sizleri çok seviyorum ve aranızda olmaktan da mutluyum.
SilÇocuklukta yasanilanlar cok derin izler birakiyor insanda ve bazen bu yasanilanlar yanlis ustune yanlis yapilmasina sebep oluyor. Sen ne kadar gucluymussun ki baban olmadan da hayata tutunmayi basarabilmissin. Babalar ve kizlari filmini izledin mi bilemiyorum orada baba cok iyiydi ama yasanilan bosluklar kizda derin izler birakmisti. Film beni cok etkilemisti cok aglatti beni. Keske bir sey olsa da hicbir sey hatirlamasak degil mi? Her konuda... Sen babanla imtihan oldun baskasi esiyle baskasi cocuguyla ya da sagligiyla... Dunya imtihan dunyasi...
YanıtlaSilSağol canım desteğin için. Gerçekten ben de bazen şaşırıyorum güçlüyüm galiba. Ya da akılı davranıp yanlıiş yollara sapmadan kendi hayatımı kurabildim.
Sil:(( bense dolu dolu sevdim sevildim ama daha yeni evliydim 57 yaşındaydı uğurladığımız da torununu göremedi yıllar geçti neredeyse ben o yaşa geliyorum.
YanıtlaSilBen seni anlıyorum hem de çok benim anlaşamadığım Annem di uzun hikaye ama son zamanların da huzur vermediği evlatları ,hepimiz üstümüze düşeni fazlasıyla yaptık .yine de tüm uğurladıklarımızla beraber huzur için de olsunlar.
Siz de ne gerekiyorsa mutlaka yapın canım doğru olan benim yaptığım dersin örnek olduğumuz evlatlarımız var çünkü. kucak dolusu sevgiler
Benim ne anneden ne babadan yana yüzüm gülmedi. Ama dediğiniz gibi çocuklarımızın yüzüne rahat bakabilmek için insanlık vazifelerimizi de yapmamız lazım.
SilKimse kimseyi yargılayacak kadar masum değildir. Senin ne yaşadığını bilmeden yargılayanları hiç önemseme bence. Sorumluluk hissetmek bile büyük bir şey. Yapman gerekeni onun için değil kendin için yapıyorsun . Hak etmese bile.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim canım.
SilHerkes yaşadığını bilir...siz nasıl rahatliyorsaniz o şekilde anlatın.kimse kimseyi yargılama hakkina sahip değil.
YanıtlaSilGörev bilip yapabilirsiniz belki yardımlarınızı.sonradan uzulmezsiniz en azindan.rabbim kolaylik versin
Teşekkür ederim canım. İnsanlığın grektirdiğini yapmazsak insanlığımızı unuturuz.
SilSongül hanım, yazdıklarınız beni derinden etkiledi. İnsan yaşadığını kolay kolay kimseye anlatamıyor, çektiğini de yalnızca kendisi biliyor. Ben babamı sevip sevmediğimi bilmeden zamansız kaybettim hemde geride pişmanlıklarla. Yazdıklarınızı ve hislerinizi belki herkes anlamayabilir. Ben sizi anladığımı düşünüyorum. İstediğiniz gibi yazın, hissettiklerinizi söyleyin dökün içinizi. Sizi takipteyim. Allah kolaylık versin.
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim. Herkesin kendine ait bir hikayesi oluyor hayatta. Sevgiler.
Silİçindekileri dökebilmişsin en azından, ben yazmak bile istemiyorum. İçinden gelmediği halde bişeyler yapmak zorunda kalman çok zor. Taş kalpli diyenler de olur elbet. Ne yaşadığını, nasıl nefes aldığını anlayamazlar. Boşver..
YanıtlaSilEvet canım, yaşadığım kötü olayları yazabilmem bile yıllarımı aldı. Artık yazıyorum hazır kendime ait bir köşeciğim varken.
Silbenim de durumum aynı, gerci benimkiler ben 25imdeyken bosandılar ama daima kendisi icin yasayan bencil herifin tekiydi hala da oyle...ben ona biyolojik babam demeyi tercih ediyorum. Esas babam olarak bağlandığım annemin babası dedemi ise gecen sene 16 subatta kaybettim ve soyle dedim ben bugun babamı gömdüm, yetimim...off oburkunu soracak olursan zannedersin afrikada yasıyor, avrupa yakasında ama yılda bir iki kere gorusuyoruz aman zaten benden uzak dursun maddi olarak da kazık atar manevi olarak hiç bir sey vermez zaten, onu tamamen Allah'a havale ettim.
YanıtlaSil