Geldi De Geçmiyor

 

Herkese merhaba. Hep felaketlerle dolu geçtiği için bu son iki ayın aylık yazılarını es geçtim. Doğrusunu söylemem gerekirse çok severek yazdığım Türkçe bloglarıma yazacak motivasyonu da bulamıyorum. Blog da okuyamıyorum pek. O yüzden blog yazarı arkadaşlarıma okuyup yorum yazmakta biraz geciktiysem özür dilerim. 

Deprem olduğundan beri kendimizde değiliz. Canım sen uzaktasın sana ne oluyor diyeceksiniz ama öyle değil işte. İnsanların yaşadığı felaketi hissedebilmek ve empati yapabilmek için illa da yakında yaşamak gerekmiyor. Günlerce rüyamda gördüm hala da insanların bir rahata eremediğini izlemek çok üzüyor. Bu şartlar altında nasıl seçim yapılacak aklım almıyor. O insanların seçim sandığına gidecek hali mi kaldı? Dünyaları başlarına yıkıldı. Sanki keşke biraz daha ertelenseydi iyi olurdu.

Sevdiklerini kaybetmek zaten yaşam boyu taşınacak bir travma. Nasıl unutulur? Hele çocuğunu kaybetmek 😢. Mal canın yongası derler. Yeri geliyor sevdiğimiz kitabın bir sayfası yırtılsa üzülüyoruz. Yaşam boyu etrafımızda bir sürü şey biriktiriyoruz. Bir saniyeden bir saniyeye her şey buhar olup yok oluyor. Bir gün sıcak yuvanda uykuya dalıyor, ertesi gün cehenneme uyanıyorsun. Ölmek mi kalmak mı daha zor diye sorar insan kendine.

Bir yandan da tabii beklenen olası İstanbul depremi var. Biz orada olmasak bile ailelerimiz, arkadaşlarımız orada. İnsan nasıl kaygılanmaz? Böyle bir felakette yardıma koşana kadar olan olur zaten. 

Bu yaralar nasıl sarılır, o ortamda sarılır mı bilmiyorum. Ne yazık ki bu konuda pek güvenim kalmadı.

Parlamenter sisteme geçiş için son dönemeç olan bu seçimin de güven içinde gerçekleşeceğine inanmıyorum. Umarım yanılırım. 

Bir de şunu eklemek istiyorum. Sosyal medyada ve siyasette süregelen küfürlü, hakaret içeren konuşmalar ve yazışmalar beni çok ama çok rahatsız ediyor. Hayatı boyunca küfür eden bir insan olmadım, çocuklarıma da öğretmedim. Maalesef çocuklar aralarında öğreniyor ama evde bu tarz konuşmak yasak. Görmemek için engelliyorum bu kişileri artık.