Yardım Ederken İnsanları Bunaltıyormuyuz?

Hepimiz zaman zaman eşe, dosta, yakınlarımıza yardımı dokunacak jestler yaparız. Yardım demek de istemiyorum, çünkü bu ufak tefek jestler gerçekten herkesin yapabileceği şeyler. Yardım demek sanki çok büyük bir önem kazandırıyor gibi oluyor. Biz jest diyelim :) Bu jestler hem karşı tarafı, hem de bizi mutlu eder. İnsanlara yardımcı olmak, garip bir şekilde mutluluk veren bir olay.
Kimi zaman komşunun bir işini halletmek veya yardımcı olmak, bir dosta bilmediği bir konuda bilgi vermek, yakınlarımıza küçük sürprizler yapmak... Hepimiz bunları yapmak için emek verip, zaman ayırıyoruz.
Blog dünyasında da az mı destekleşiyor insanlar? Bence çok güzel bir destek sistemi var aramızda. Bazı arkadaşlar bize bilgi veriyor, bazılarına da biz. Hepimizin elinden gelen farklı şeyler var. Bazen yazılarımız konusunda bile fikir alabiliyoruz. Veya bir sosyal yardım projesini duyurmaya çalışıyoruz. Elimizden geliyorsa neden yapmayalım? Ben özellikle de sevdiğim bir yakınım, bir arkadaşımsa bundan hiç sıkıntı duymam. Farklı bilgilere sahip insanlar birbirini tamamlayabilir ve bundan iki taraf da kazançlı çıkar.

Buraya kadar herşey iyi güzel. Bir de bu işin karanlık bir yanı var. Kimi insan bu jestleri yapar ve unutur, kimi insan biriktirir. Günü gelince de başınıza kakar ben sana bunu yaptım, şunu yaptım diye. Hepimiz insanız ve kendimize göre inandığımız doğrularımız, farklı fikirlerimiz var. Bu tarz insanlar yaptıkları iyiliğin karşılığını bekleyerek, onlarla her konuda hemfikir olmanızı, hatta zaman zaman gruplaşma tarzı saçma davranışlar talep eder. Çoğumuz karşılaşmışızdır böyle insanlarla. İstediklerini yapmayınca da vefasız ve nankör damgası yersiniz. Oysa ki iyiliğin karşılığı bir teşekkürse, kimsenin kendisine yapılan bir güzelliği teşekkürsüz bırakacağını sanmıyorum. Ancak bunun devamını beklemek, artık verginin vergisini ödemek gibi olur. İyilik yapıyoruz diye insanları bunaltmaya hiç hakkımız yok. Tabii ki yapılan iyiliği unutun demiyorum ama bunu başka olaylarla da ilişkilendirmek, sadece size yapılan iyiliğe bağlı olarak doğru bildiğiniz bir şeyden vazgeçmek de bana doğru gelmiyor. Benden bu beklenti içine giren insanlardan soğurum ve mesafe koyma ihtiyacı hissederim.

İlginizi Çekebilir : İç Dökmelerim Ve Bloglardan Haberler

Ben karşılık beklemem ve gerçekten unuturum bile yapılanı. O jest yapıldığı anda değerlidir, ömür boyu onu cebimde taşıyıp o insanı bunaltmanın hiç gereğini duymam. Sadece sinirlendiğim bir konu var zaman zaman blog dünyasında başıma gelen.
Soru sormak veya yardım almak isteyen bazı blogger arkadaşlar önce heryerden beni takip edip, yardım aldıktan sonra takipten çıkıyor. Bunu çok saçma buluyorum. Ben zaten soru karşılığında takip talep etmiyorum ki...  Takip edeceksen istediğin için et. Önce edip sonra çıkmak da çok saçma oluyor. Bunun dışında da kızdığım bir konu yok. Yani yardım aldınız diye ne benim kulum kölemsiniz, ne de esirim. Blogda yazdığım yeni bloglar yazılarına teşekkür bile etmeyen arkadaşlar oluyor ama ben zaten o bölümü bir karşılık bekleyerek hazırlamıyorum. Yapmak zorunda da değilim. İstediğim için yapıyorsam sorun yok.
İşte böyle dostlarım. Benim bu konudaki düşüncelerim bunlar. Siz ne düşünüyorsunuz yapılan iyiliğin biriktirilmesi konusunda?