Beyoğlu Anılarım - 13

Beyoğlu anıları. İstanbul.

Gazetede ilk işe başladığım gün çok heyecanlıydım. Eski püskü bir ofisti, tanımadığım bir sürü insan. Tuvalete kapanıp ağladığımı hatırlıyorum. Ama orası bana gerçek bir okul oldu. Daktilodan, sekreterliğe, redaksyondan, editörlüğe ve muhabirlikten muhasebe bilgilerine kadar bir sürü tecrübe edindim. Benim için unutulmaz ve çok keyifli yıllardı. Öğleden sonra saat 3 gibi işim bittiğinden, aksam 9lara kadar özel ders veriyor ve çeviriler yapıyordum eve erken gitmemek için. Oldukça iyi para kazanır duruma gelmiştim ama hala kendi hayatıma sürdürmeme yetecek miktar değildi. Sabırla evden ayrılacağım gün için para biriktirmeye başladım.

Liseyi bitirdiğim günün ertesi çalışmaya başlamıştım. Haftasonları da yine arkadaşıma Ada’ ya gidiyordum. Bu haftasonlarından birinde hayatımın aşkıyla tanıştım. Ama bu konuya girmeden önce biraz çalışmaya başladıktan sonra hayatımdaki değişimden bahsetmek istiyorum. Henüz lise yıllarında başladığım çalışma hayatı, bugüne kadar yetiştiğim otoriter ortamda bana bir özgürlük imkanı da sunmaya başlamıştı. İstanbul’ da tek başıma o yaşıma kadar gitmediğim her yere gitmeye başladım. Turistleri gezdirirken tabii sayısız kez Aya Sofya’ ya, Topkapı ve Dolmabahçe Saraylarına, Yerebatan Sarnıcına, Müzelere gitme imkanım oldu. Sadece gezdirdiğim insanlar için değil, benim için de ilginç gezilerdi bunlar. Ayrıca Kapalıçarşı ve Boğaz da gezdiğimiz yerlerdendi.

Daha sonra Beyoğlu’nda çalışmaya başlayınca İstiklal caddesi, Tünel, Karaköy, Tepebaşı’ nda girip çıkmadık yer bıkakmadım. Karaköy’ de hurdacılar çarşısının oralarda Baylan pastanesi vardı eski İstanbullu’ lar hatırlar. Oranın kasiyeri arkadaşım Tasula idi. Sıkça uğrar, nefis pastalardan alır ve meşhur limonatasından içerdim.

Tünel’ e emektar Tünel ile iner, köprüyü ise genelde hep yürürdüm. Her yürüyüşümde farklı bir açıdan bakardım denize, martılara ve balıkçı teknelerine... İstanbul gerçekten bambaşka bir şehir. Şimdi Türk kanallarına baktığımızda sürekli yeni yapılan şehir gibi sitelerin reklamı çıkıyor. Bu bizi hem şaşırtıyor, hem üzüyor. Şehrin tarihi ve nostaljik dokusunu bozduğunu düşünüyorum bu tarz sitelerin.

İlginizi Çekebilir : Beyoğlu Anılarım - 14 - Aşk !!!

Bana o yıllardan kalan, aklımda kaldığınca gezip günlerimi geçirdiğim yerler. Hep hayıflanıyorum şimdiki gibi resim çekme alışkanlığı ve imkanımızın olmamasına. Aklıma geldikçe bu yazılarımda bahsedeceğim. İlerde belki de bu yazdığım yerlerin hiç biri kalmayacak, en azından anılarda yaşasın.

İş hayatına dört elle sarılmıştım. Nihayet kendimi biraz olsun mutlu hissediyordum.