Beyoğlu Anıları -4-

Eski Beyoğlu anıları mecburen benim biografime dönüştü. Biraz da İstanbul geneli karışabilir bulduğum resimlere göre :) Günün birinde herşeyi sıraya sokup toparlarsam belki bir kitap halini alabilir. Artık başlamışken Avusturya' ya gelişime kadarki Beyoğlu kısmına devam edeyim. İki resim daha buldum sizlerle paylaşmak istediğim. Ne yazık ki resimlerimin hemen hepsi kapalı mekanlarda çekilmiş.




Burada Dolmabahçe Sarayının önündeyim. Herhalde okul öncesi yaştayım. Çok severmişim gidelim diye tuttururmuşum hep.



Burayı bilemedim Gezi Parkı olabilir

Gazetede çalışırken bir ithalat firmasında çalışma imkanım doğdu ve bilemiyorum belki bir yeniliğe ihtiyacım olduğundan kabul ettim. O işle ilgili de çok şey öğrendim ama manevi açıdan beni doyuran bir iş değildi. Üç yıl kadar çalıştıktan sonra ilk evliliğimdeki sorunlar da başgösterince ayrıldım. Yıllar sonra bir dergide kısa bir çalışma dönemim oldu. İnternette yayınlanan kadın dergileri vardı şu anda yayında olmayan. Orada da farklı bir isimle makaleler, kitap tanıtımları ve çeviri yazıları yazdım. O dönemler o işlerden iyi de para kazanılıyordu. Böylece ilk oğlum dünyaya geldiğinde evde çalışma imkanım oluyordu.




Büyük oğluma hamileyken

Şimdi neden o kimliğimi geri plana ittim farklı şeyler yazıyorum bloglarımda diye sorarsanız, o yıllarda hayatımda olan bir dönemdi yaşadım bitti. Hem de doya doya yaşadım. Ben, geçmişte yaşadığımız hayat bölümlerini sona erdiremezsek, günümüzdeki bölümü gereğince yaşayamayacağımıza inananlardanım. Hayat hep bir akış içindedir, akıp gidenin yolunu tıkamayalım ki arkadan gelen su da yolunu bulup aksın. O dönemi sevmediğimden değil, şu anda farklı bir hayat biçimini benimsemiş olmamdan. Bana o günlerden kalan birkaç güzel dost ve yazmaya olan tutkum. Tek üzüldüğüm nokta, profesyonelce bu işi yaparken yazma dışındaki uğraşlara daha fazla ağırlık verip ihmal etmem ve hayalimdeki eğitimi tamamlayamamış olmak.
Sonuna geldiğimde farkettim ki, o renkli dünyanın sadece yazma, yaratma kısmını sevmişim. Diğer renkler ve parıltılar odadan çıkarken düğmeyi kapatmamla karanlığa gömüldü. Günün birinde bir kısmını gün ışığına çıkarabilirim ama o gün bugün değil.  Özel hayatımdaki problemlere ve mutsuzluklara da iş başarısı derman olmayınca sorgulamaya geçtim. Bir zamanlar gençliğin ve yaşanmamışlıkların verdiği cahillikle mevkiler önemli görünüyordu gözüme. Oysa şu an bütün hepsi ne kadar da boş geliyor... Yaşlandıkça hayatı hafife almayı, dalga geçip gülebilmeyi öğrendim.

Beyoğlu Anılarım 5. bölüm