Beyoğlu Anılarım-18

Çok mutlu değildim ama vazgeçmek de istemiyordum. Hala  tek başıma kalmaktan korkuyordum. Babamın evine asla dönemezdim. Tüm köprüleri yıktıktan ve dünyaya karşı da mutluluk oyunu oynadıktan sonra da mutsuz olduğumu kabullenmek, yenilmek gibi geliyordu. Annesi de evliliğimizin devam etmesi için her şeyi yapıyordu. Onun çabası olmasa, bu kadar uzun zaman evli kalır mıydım bilmiyorum.

Evlendikten sonra ilk girdiği iş büyük bir şirketin satış ekibi oldu. Her gün iki kişi müşteri ziyaretleri yapıyordu. O da bir kadın meslektaşı ile ekip olarak çalışıyordu. Ama kadın sürekli evi arıyordu işle ilgili bir şey sormak bahanesi ile. Artık bu aramalar o kadar sıklaşmıştı ki sinir olmaya başlamıştım. Kadın evli idi. Eşi ile yemeğe davet ettik tanışmak için. Ama tek başına geldi. Hiç hoşlanmamıştım. Ama zaten eşim işyerinde ortalığı karıştırıp istifa edince bu sorun da halloldu.

Daha sonra da bir iki işe girip çıktıktan sonra, ailesine ait restaurantta işe başladı.

Bu arada  gazeteden ayrılmış, bir şirkette işe girmiştim. İşimi sevmiyordum ama orada  çok tecrübe kazandım. Patronlarım ve iş arkadaşlarımla iyi ilişkilerim vardı. Daha iyi kazanıyordum ve birkaç yıl içinde şirkette iyi duruma gelmiştim. Ben işimde başarı kazandıkça eşimin işleri bozuluyordu. İşinden ayrıldı başka işler kurmaya çalıştı.

Oğlum Ege' ye hamileyken

İlk beş yıl böylece geçti. O güne kadar tüm enerjimi işime vermiştim ve çalışma hayatından başka bir hayat da bilmiyordum. Ancak yıllar geçtikçe anne olma isteğim belirmeye başladı. Bir yandan da evliliğimdeki sorunları yoluna koymaya çalışıyordum. Eşim bir sürü işe girip çıkmış ve hiç birinde başarıli olamamış, her seferinde annesinin kanatları altına sığınmıştı. Bu arada kendi işlerini kurma girişimlerinde de epeyce borçlanmıştı. Annesi ve ben borçlarını karşıladık. Yıllarca biriktirdiğim paralar da böylece harcandı bitti. Her seferinde büyük paraları bulacağı bir iş fikriyle geliyor, ama nedense hep birileri tarafından kandırılıyordu. İnsan evliyken, paralarım boşa gidiyor diye düşünmüyor. Biri zor durumdayken diğeri destek olma ihtiyacı hissediyor. Ancak genç yaşımdan beri disiplinli bir şekilde çalışan ben, onun bu başarısızlığı ve isteksizliğinden çok büyük hayal kırıklığına uğramıştım. Saygım gittikçe azalıyordu. Ne girdiği işlerde doğru düzgün çalışmıştı, ne de kendi patronu olmak üzere açtıklarında. Oysa para bulup iş kurmak yeterli değil ki insan çalışmadıktan sonra.

İlk evliliğimden bana kalan tek güzellik, tek hediye oğlum Ege

O güne kadar anne olmayı düşünmemiştim. Hayatım hep işim olmuştu. Ancak beş yıllık evlilikten sonra bir çocuk istediğimi farkettim. Evliliğimdeki mutsuzluğu görmezden gelip anne olmayı istemem çok büyük bir hataydı ama  insan sonradan farkına varıyor birçok hatasının. Aradan zaman geçiyor, bir türlü hamile kalamıyordum. Eşim hep beni suçluyor ve sorunun bende olduğunu söylüyordu. Ancak jinekologum artık boşuna kontrole gitmememi, hiçbir sorunum olmadığını söyledi. Zar zor onu doktora gitmeye ikna ettiğimde sorunun onda olduğunu öğrendik. Tek çaremiz tüp bebekti. Kayınvalidem bize destek olunca tüp bebekte karar kıldık.

Diğer bölümlere buradan ulaşabilirsiniz.

• Kişisel resimleri kopyalamak kesinlikle yasaktır.