Issız Olur Dağların Tepeleri...

Dağların tepesi neden ıssızdır bilir misiniz? O tepelere tırmanmak zordur. Yolda ilerlerken önünüze çeşit çeşit engel ve tuzaklar çıkar. Tüm zorluklara dayanan çok azdır, sizin tırmanırken elekten geçirdikleriniz ise pek çok. Zirveye çıkmanızı hazmedemeyip düşman olanlar da cabasıdır bu işin. Bazen bir bakarsınız ki, herşeye rağmen tepeye ulaşmayı başarmış ama yapayalnız kalmışsınızdır.

Yanlış anlamayın, bir dağın tepesine ulaşmayı çok önemli biri olmak veya büyüklük taslar anlamda söylemedim. İçinde ilerlediğimiz hayat yolunu da örnek verebiliriz. Yaşadıkça karşımıza çeşitli engeller çıkar, hele de bir hedefimiz varsa. Kimimiz çaba gösterip bu engelleri aşar, bilgeleşir, deneyim ve başarı kazanır. Bir kesim de,  ki ne yazık ki çoğunluktadır; çalışıp çabalamak istemez, herşey kendiliğinden olacak sanır. Kimi insan yaşadıklarından hep öğrenir, gelişir; kimi de kevgir gibidir. Kafasından zorla soksan bilgileri deliklerden akıp gider. Kendi emeğiyle bir takım hedeflere ulaşanlara da diş biler, asla haketmediklerini düşünür, düşmanlık duyar. Hatta bazen bu düşmanlık duyguları o insanlara kötülük yapacak kadar güçlü olur içinde.
Eğer o hedeflediğiniz zirveye, hayat amacınıza, hayalinize, birikime ulaşmışsanız manzaranın tadına doyum olmaz, eşsiz ve hakedilmiştir. En güzel başarı, emek vererek kazandığınızdır.
Hayat bizi engellere rağmen yolunda kararlılıkla ilerleyenlerden yapsın ve bu insanlarla karşılaştırsın. Anlattığım diğer insan türünün eline içindeki kötü duygular dışında bir şey geçmeyecektir. Kötülük ve nefret duyguları bir zehir gibidir. Hem kalbinizi hem hayatınızı çürütür. İyilerden olun, hayatınız sevgiyle aydınlansın. Güneş kalbinizde parlasın. Seçim sizin...