Boşanmak Ebeveynlikten Ayrılmayı Gerektirir Mi?

Boşanma sıkıntılarını sonuna kadar yaşamış biri olarak, bazı noktaları paylaşmak istedim. Belki tesadüfen okuyan birinin olayları farklı bir bakış açısıyla görmesine neden olurum kim bilir?
Boşanma ve çocuklar


Yıllarca mutsuz bir evlilik yaşadım eviyle ve sonraları da çocuğuyla ilgilenmeyen, ama ayrılma aşamasında da kurulu düzeni ve rahatı bozulacak diye boşanmayı istemeyen bir eş. Yıllarca kendini geliştiremeyip benim her geçen yılda daha fazla gelişmemi çekemeyen, her fırsatta beni aşağılayıp değersiz bir insan olduğumu yüzüme vuran eski eşim; buna kendini öyle inandırmış olmalı ki ben ayrılmak isteyip hemen kendime iş ve ev bulup taşınınca bunu bir türlü kabullenmek istemedi. Nasıl olabilirdi yani onun gibi üstün bir varlıktan hangi kadın ayrılmak isteyebilirdi?
Belki bu yüzdendir ayrıldıktan uzun bir süre sonra bile çevresindeki insanlara boşandığını söylememişti. Oğlumla yalnız yaşadığımız zaman birkaç ziyaret ve babalık sorumluluğundan sıyrılma çabası dışın da bir şey göremedik ondan.
Ben yurtdışına yerleşip evlenmeye karar verdiğimde de bu durumu asla kabullenemedi. Yurtdışı kısmı tamamdı da nasıl evlenebilirdim kısmında teknik bir sorun vardı. Nihayet bir kadınla tanışıp evlenmeye karar verdiğinde ne kadar rahat bir nefes aldığımı anlatamam size. Ama bu kez de hayatındaki kadın bana takmış bir durumda sürekli telefon ve mesajlarla rahatsızlık vermeye başladı. Oğlumla ilgili herhangi bir sorunda babası ile iletişim kurmamı engelledi ve kendisiyle görüşmem gerektiğini söyledi. Benim eşim oğlumu hep bir çocuğu evlatlık edinmiş gibi kollayıp büyüttü ama itiraf etmeliyim ki bu görev çocuğun babasının sorumsuzluğu yüzünden tamamen onun üstüne kalmış oldu.

İlginizi Çekebilir :  Çocuklar Neden Ağlasın

İnsanlar anlaşamayıp boşanma veya ayrılma kararı verebilir ama bir insan ebeveyn olmaktan ayrılabilir mi? Böyle bir hakkımız var mı? İnsanın çocuğu her durumda çocuğudur. Biliyorum ne olursa olsun sorunları bir kenara itip karı koca değil sadece ebeveyn olarak ilişkiyi sürdürebilmek büyük bir olgunluk gerektirir. Çocuğunuzla yıktığınız ilişkinizin asla tamiri olmayabilir gelecekte.
Ayrılan çiftlere bu problemleri yaşamış biri olarak nokta nokta bazı konuları sıralamak istiyorum. Özellikle ortada bir çocuk varsa gururu veya anlaşmazlıkları bir yana bırakıp bu noktalara uymak çok önemli bana göre.


  • Artık çift veya karı koca olarak ilişkinizin bittiğini kabullenin.
  • Ayrıldığınız eşinizin (kadın veya erkek) bireysel yaşamına saygı duyun, yeniden bir ilişki kurmak veya evlenmek gibi bir hakkı olduğunu kabul edin.
  • Eşinizden ayrılmakla anne ya da baba olmaktan ayrılmıyorsunuz bunu unutmayın
  • Hayatınıza girecek yeni insana bir çocuğunuz olduğunu ve ebeveyn olarak bu sorumluluktan vazgeçemeyeceğinizi, çocuğunuzun anne veya babası ile de çocukla ilgili konularda görüşmeniz gerektiğini anlatın.
  • Çocuğunuza eski eşinizi kötülemeyin. Aranızda yaşananlar nekadar kötü olursa olsun O, çocuğunuzun hala anne veya babası ve ömür boyu da böyle olacak. Çocuğun iki saf arasında kalmasına neden olmak onun ömür boyu kişiliğini etkileyecektir.
Boşanma ve çocuklar


Ben kendi yaşadığım sorunlardan yola çıkarak bazı önerilerde bulunmak ve ayrılık süreci yaşayan okurlarıma yardımcı olmak istedim. Sizler bu konuda neler düşünüyorsunuz? Eklemek istedikleriniz nelerdir?

29 Yorumlar

Yorumlara link eklemeyiniz tıklanabilir link olan yorumlar yayınlanmaz. Please don' t add your links at the comments they will not published.

  1. Boşanmak kadin ve erkek arasinda yalnizca ama anne baba olarakta bosaniyor insanlar malesef ve cocuk yada ergen farketmez bunu algilayamiyor babam annemi sevdigi zaman beni severdi simdi annemden ayri diye artik beni de sevmiyor diye kodluyor beynin de ama dedigin gibi kesinlikle olgunluk gerektiren bir surec.. senin gibi kendini yetistirebilmis cok boyutlu kisilerin kaldirabilecegi gucten bir mesele cunku o iradeyi ve azmi kendinde bulamayip ayni evde degersizlesmeye devam edip o eziyeti cekmeye ama cocuga da o cehennemi yasatmaya devam edenler cogunlukta malesef

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel yorumun için tesekkür ederim canim. Gerçekten bu hassas durumlarla basa çikmak olgunluk gerektiriyor. Ama insanlar kendini yetistirme zahmetine girmiyor.

      Sil
  2. Bu konuda maalesef öyle çok örnekler duyuyoruz, çoğuna inanamak istemiyoruz ama yakın çevremizde de görünce diyoruz ki gerçek olabiliyormuş. İnsanın aklı almıyor bir anne-baba çocuğu için kötü olabilecek bir şey yapabilir mi? Örnekleriniz doğruyu ve olması gerekeni anlatmış. Ben hasta ruhlu insanlar ancak böyle davranabilir diyorum. Çocuğunun iyiliği için de bu durmda en iyisi uzaklaşmak ve boşanmak oluyor. Bir yuvayı inatla ayakta tutmaya çaılşmak lazım ama inatla sağlıksız bir ruh hali ya da taban tabana zıt olduğunuz insanla ömür geçer mi? Bu durumda olan herkese yerinde kararlar verme gücü diliyorum. Yuvanızda mutluluğunuz daim olsun. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel dilekleriniz için çok tesekkür ederim. Bazen insan sabir sinirina dayaniyor ve bitirmek tek care oluyor.

      Sil
  3. bence de evlilik başka çocuk başka çocuk her halükarda benim çocuğum nasıl bırakabilirim ya da vaz geçebilirim ki böyle yapanları da hiç anlamam zaten..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Daha ćok erkekler mi yapabiliyor bilemiyorum. Ben anne olarak yapamam.

      Sil
  4. Ah Derya... İlk defa, hayatından en önemli kesiti bizlerle paylaştın canım. Sıkıntılı bir süreç olmuş ve anladığıma göre hâlâ huzursuzluk nedenleri var. Ben kızımla torunumun yanına onlar boşanır boşanmaz geçtim. Şaşılacak derecede çocukları için el ele verdiler ve böylelikle torunumu çok yara almadan kurtardık şükür. Fakat boşandıklarında 6 yaşında idi. Ana okulundaydı. Tam 8 ay geceli gündüzlü ağladı, kızım ve ben bir kaç yaş daha aldık sanki o zamanlar. Tabii ki evlenebilirlerdi ama ikisi de evlenmedi. Kızım pek niyetli görünmüyor, eski damadım ise özgür ruhlu, cendereye girmem diyormuş. Velhasıl başımızdan geçti bu durum. Senin de tüm menfi etkilerinden kurtulmanı dilerim kardeşim. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Size de geçmis olsun Ece hanimcigim. Çok zor durumlar yasarken de sonrasi da. Cok sükür biz iyiyiz simdi.

      Sil
  5. Tam olarak aynı olmasa da benzer sıkıntılar yaşamışız. Boşanmak demek ebeveynlikten ayrılmak demek değil, bu konuda erkeklerin algısı bizden farklı. Baba olmayı unutanlar ya da boşandıktan sonra baba nasıl olunuru bilmeyenler var. Kesinlikle eski eşler çocuğa kötülenmemeli... Ne olursa olsun anne-baba olduğumuzu unutmamalı... Kaleminize sağlık... Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Üzüldüm canim senin adina da. Yeni esler de esinin geçmisini silmeye çalismamali. Hele arada evlat varsa.

      Sil
  6. anne babası ayrılmış biri olarak şu yazdıklarınızın ne kadar önemli ve doğru olduğunu bir kez daha üzerine basa basa okudum. elinize sağlık, özellikle ülkemizdeki erkeklerin çoğunun okuması ve özümsemesi gereken şeyler... umarım sıkıntılarınız son bulur sizin de...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tesekkürler canim benim de anne babam bosanmisti ve maalesef bu durumu yönetemediler.

      Sil
  7. en büyük sorun işte bu.
    ben diyorumki çocukluktan çıkamamış ebeveyn bu senin anlattığın işte.
    kişi kabullenemiyor benden sonra hiçbir hayatı olmasın düşüncesinde takılıp kalıyor

    YanıtlaSil
  8. Asla gerektirmez. Bu konuda, beni ayar eden bazı yönlerine rağmen, kızımın babasını tek geçerim. Bırak ebeveynlikten ayrılmayı, hayatın çok fena tökezlediğim bir dönemindeki annelik kusurlarımın bir kısmını babalığıyla kapatmıştır. Doğru - yanlış yönleri var tabii ama bir tanecik kızı var ve ona da her zaman sahip çıkmıştır. Biz oldukça doğru davrandık bu konuda sanıyorum ve bu zor bir şey değil. Bu şartlarda kızım boşanmadan hiç yara almamıştır demiyorum, illa ki almıştır ama küçük bir yara almıştır. Bizim kızımız 2 yaşında bile değildi ayrıldığımızda, bu da işi kolaylaştırıyor tabii. O zamanlar ilkokul ve ergenlik çağlarındaki çocukların çok daha fazla zorlandığını okumuştum. Yine de, anne babaların doğru tutumlarının her türlü muhtemel hasarı minimuma indireceğine inanıyorum.

    Bu vesileyle, boşanmış ve çocuklu bir erkekle evlenmeyi düşünen kadınlara, erkeğin adam gibi babalık yapıp yapmadığını dikkate almalarını tavsiye ederim. Bence önemli bir ölçüdür. Çocuğu var babalık yapmıyor, ne münasebet? Bu durumda, senden çocuğu olursa ve aranızda böyle bir sorun çıkarsa ona babalık yapacağından emin olabilir misin bir de?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel anlattin hem güldüm hem duygulandim. En son yazdigina da katiliyorum ben olsam süpheye düserdim esim çocuguna bakmiyor nasil bir baba diye.

      Sil
  9. Deryacım, yazını, yazdığın gün okuma listemde görüp okuyamamıştım.Özellikle açıp okudum şu anda.Öncelikle, kendini açıkça ifade etmiş olmanı ve istemediğin bir hayata "Hayır" diyebilme cesaretini kutlarım.Hatta bilmeden bana yeni bir yazı için feyz oldun.Teşekkürler, sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Inan bir anda olmadi benim de buna cesaret etmem hele de oglum varken. Ama tam da korktugum gibi oglumla yapayalniz kalinca aslinda o kadar da korkulacak gibi olmadigini gördüm.

      Sil
  10. 1 sene önce kardeşim eşinden ayrıldı. Eşi 1 yaşındaki çocuğu alıp gitti ve bir anne 3 ay kızını göremedi. Boşanma sürecinde iki taraf da önce çocuğu düşünmeli ama maalesef çoğunlukla böyle olmuyor. Bu süreçte iki taraf kavga halinde olduğu için mecburen bir büyük olarak araya girdim. Cahil adama laf anlatmak zor ömrümden ömür gitti zorla velayeti aldık. Adam takıntılı hala kardeşimin hayatında biri olup olmadığını kendince araştırıyor. İkide bir velayet davası açmakla tehdit ediyor oysaki çocuğu için nafaka bile ödemiyor. Velhasıl Allah bu durumda olanlara yardım etsin. Çok şükür yeğenim 3 yaşında çok mutlu ve zeki bir çocuk. Biz ona babasını kötülemediğimiz için çocuk da üzülmüyor. Tek derdimiz yeğenimin iyi bir geleceği olması bunu babası da kabullense sorun kalmayacak. İnsanlar birbirinden boşanabilir ama medeni bir şekilde çocuğun durumu hakkında görüşebilmeliler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne kadar çok bu olaylari yasayan var. Çogunlukla da kadinlar ve çocuklar zor durumda kalanlar.

      Sil
  11. Deryacığım yaşadıklarına çok üzüldüm ve çok kızdım . Boşanmak karı koca arasındadır çocuktan boşanılmaz zaten. güzel bir konuya değinmişsin canım .

    YanıtlaSil
  12. Ben sizi düzenli tabip eden bir olarak bu yazıyı nasıl görmedim hayret.Lütfen affedin beni.Kendi başınızdan geçenleri yazarak,çok iyi değerlendirmeler yapmışsınız bence.Bizim de ailede 3 ablam boşandı :) Benim de tecrübem fena değil bu konuda.Bazen profesyonelce yazılan yazılar gerçeklikten o kadar uzaktır ki insanın yüreğine değmez.Sizin bu yazıya şu eklemek isterim.Bazen de boşanan ailelerin çocukları durumu sonuna kadar kullanıyor.Anne ve babalar boşandıkları için çocuklarına suçluluk duydukça çocuğun isteği artıyor ve çok bencil yetişebiliyor.O yüzden boşanma durumunu da gerekirse profesyonel destekle çocuğun da kabul etmesi sağlanabilir.Denge kurabilmek çok zor ama denge önemli.Aklıma bunlar geldi.Umarım faydalı olabilmişimdir :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok tesekkür ederim. Biz de oglumla profesyonel yardim aldik çünkü hem oglum sevilnedigini düsündü hem de avusturyaya ilk tasindigimiz yil zorlandi. Terapinin çok faydasini gördük.

      Sil
  13. Anlatılamaz ki konuşamamak, hem de bir cümle dahi. Anlatımlar çok hafif kalıyor bazı yaşanılanlar için ve tarifi yok yaşanılan acının. Klasik anlatımlar olarak kalıyor bazıları ama ya daha derindekiler.
    Boşverin, saçmalamaya başladım. Eyy İnsanlar konuşmayı becerebilmenin bir yolu var mı acaba?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslinda konusabilmeli ve ortak noktalar bulunabilmeli. Iletisimi beceremeyince böyle sorunlar oluyor.

      Sil
  14. Merhabalar, blogunuzu yeni keşfettim ve takibe aldım. Siz de benim yeni açmış olduğum blogumu takip edip desteğinizi esirgemezseniz çok mutlu edersiniz. Sevgiyle kalın.

    kucukayipdunya@gmail.com

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tabii yanitlamakta geciktim biraz ama hemen gelecegim.

      Sil
  15. Öncelikle Rabbim size sabır ve güç versin. Gerçekten çok zor. Kimseye de yaşatmasın Rabbim. Evet, eşler anlaşamayıp ayrılabilirler fakat kendi canlarından olan evlatları için herşeyi yapabilmeliler. Hatta yapmak zorundadırlar. Bunun başka bir seçeneği yok. Ve çocukların bu konuda hiçbir suçu yok. İşleri zorlaştırmak çocuğa çok büyük zararlar verebilir. Sizin önerileriniz çok güzel olmuş. Elinize, yüreğinize sağlık...

    YanıtlaSil
Daha yeni Daha eski