Çocuklarımızı yetiştirirken hep ikilemler ve acabalar yaşıyoruz. Acaba doğru mu yapıyorum, acaba öyle mi yapsaydım gibi gel gitleri ben kendi adıma çok yaşadım. Oğullarımı büyütürken iyi yetişmiş çocuklar olarak büyüsünler diye herşeylerine dikkat ettim ama bu onları biraz da çekingen ve zor arkadaş edinen çocuklar yaptı. Çok seçiciler bu konuda.
Kızımda ise biraz daha rahat davrandım. Özgür yetişsin, kendine güveni sarsılmasın istedim. Tabii bu sebepten arada paavatsızlıkları da olmuyor değil. Çok insan canlısı bir çocuk.
Ben yapı olarak yalnızlığı severim. İnsanları sevmediğimden değil ama yalnızlık bana iyi geldiğinden. Hobilerim de sporumu yapmak, kitap okumak, yazmak, bahçemle ilgilenmek olunca bu yalnızlığa da ihtiyacım var. Yorucu bir günün ardından bahçeye çıkıp bir elimde kahvem, bir elimde kitabım dinlenmek en sevdiğim şey. Çocuklar da bahçede gözümün önünde oynuyor. Ama kızım hiç rahat durmaz. Yoldan geçen her komşuyu yalvar yakar eve davet eder. Komşu kızıma ayıp olmasın diye, ben komşuya ayıp olmasın diye bir şey diyemeyiz ama dinlenme hayalim de suya düşer. Komşularımın çoğu da yaşlı ve yalnız yaşayan insanlar oldukları için tabii bu fırsatı değerlendiriyorlar. Hatta bir iki tanesi ayak alışkanlığı edinip hep gelmek istiyor. İnsanlara olan sevgisini sarsmak istemiyorum ama her zaman misafir istemediğimi de ona anlayacağı bir dille artık öğretmek istiyorum.
Sizler bu tür sorunlar yaşıyor musunuz, bulduğunuz çözümler nedir merak ediyorum.
Selam,
YanıtlaSilgirişken çocuk sahibi olmak insana bazen zorluklar yaşatır elbette. Kızım Berrak da gayet rahat ve herşeyi paylaşıp herşeyin ortak kullanma hakkına sahip olduğunu düşünüyor ( sosyalist ruhu doğuştan mevcut :)). Bazen fark etmeden marketten sevdiği çikolatayı kaş göz arasında cebine sokup dışarıda gösterdiği oldu ( market sahibi olaydan bir haber, dönünce hemen ödemesini yapıp özür diledik ). Aynı şekilde İnsanlar ne yaş olursa olsun arkadaşıdır diye düşünüyor. Biz apartmanda yaşadığımız için bu tür davetlerin önünü kesmek kolay ( işimiz var, misafir gelecek vs). Zaten İstanbul' da kimse gelirim demez, herkes çekinir. Ama senin durumunda olsam benim için de bu reddetme olayı zorlaşır elbette. Belki kızın ile bahçeye çıkmadan durumunu izah edip bugün misafirin kabul edemeyeceğini söylesen iyi olur. Çocuklarımız ile ciddi ve anlayacağı şekilde konuşursak ne demek istediğimizi anlıyorlar ( onaylamasalar bile). Ben en azından Berrak ile öyle yapıyorum, her zaman işe yaramasa da gittikçe ilerleme kaydediyoruz.
Sevgiler <3
Evet canım ben de konuşacağım çok dikkat etmem lazım ki insanlara sevecenliğini de yitirmesin. Yorumun için teşekkür ederim.
Silah canım bende de tam tersi yakında silah zoruyla eve insan atacağım :D
YanıtlaSilyaşı kaç ? konuşursan anlar belki . en azından sana sorarak çağırmasını sağlayabilirsen o da rahat eder sen de di mi
4.5 yaşında kızım Deryacım. Evet dikkatli bir şekilde konuşacağım.
SilBizimki de anne şunu çağır, bu gelsin hep bir arkadaşı olsun istiyor. Kızınız acaba evde yalnız mı kalıyor, yani paylaşacağı şeyleri paylaşamıyor mu. İki erkek olunca önünde belki ortak nokta bulamıyordur.Haftada bir arkadaş günü yapabilirsiniz. O gün istediği arkadaşını çağırıp vakit geçirsin. Ben böyle bir şey düşündüm. Umarım faydalı olur
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim yorum için. Arkadaşları var ama kızım o kadar insan seven bir çocuk ki herkese büyük bir sevgi ile yaklaşıyor. Ben de bunu yıkmadan çözüm bulmaya çalışıyorum.
SilAh yaaa cimcime =) Derya'cım benim tavsiyem olamayacak ama Felady!e katılıyorum, konuşursan anlayacaktır, cin gibidir o merak etme ;)
YanıtlaSilTeşekkürler Korecim bir hal çaresi bulacağım :)
Sil3 güzel yetişmiş cocugun annesine daha anneliğin ilk basamagındaki biri olarak fikir vermek hiç uygun düşmez elbette :) sadece anneler ile kızların arasında çekişme ve aynı anda oluşan farklı istekler hiç değişmiyor onu biliyorum benim annemle yaşadığım senin kızınla yaşadığına benzer çok olay hatırlıyorum çocukluguma dair :)) ve şimdi bakıyorum bizim ufaklıkla aramızda filizlenen aynı sinyaller var.. Onun seni anlamasını sağlamak için bol bol empati kurdurman gerekiyor yoksa zaten evdesin, zaten ev düzenli ikram edecek şeyler var şimdi bahçede oturuyoruz işimizde yok neden misafir gelmesin ki diye mantıga dayalı somut düşünecektir senin o anda biriyle sohbet etmek istememeni kendine ayırdığın kıymetli vakit oldugunu anlaması öyle zor ki çünkü çok soyut bir kavram.. farklı konularda empatisi artarsa eğer bu konuda seni anlayabilmesi kolaylaşır gibi düşünüyorum
YanıtlaSilEvet canım bu yaşlarda anlamaları zor oluyor. Anlamadıkları zaman da bir kere konuştun mu her insana karşı dikkatli olmaları gerektiğini düşünüyorlar.
Silbak sen bahçede kıza ayrı bir ev yapsanaaa oraya alsın fisafirleriniii :)
YanıtlaSilEn iyi fikir senden geldi deepçim biz ev yapalım ona :)
Sildeep ten harika çözümler :D bence de şahane bir fikir. kendi evinde oynasın evcilik istediği kadar =) zor bir durum, sosyal çocuk sahibi olmak güzel olsa da bazen böyle sıkıntı yaratabiliyor demek ki:D
Sil" Çocuklarımız ile ciddi ve anlayacağı şekilde konuşursak ne demek istediğimizi anlıyorlar" çocuk sahibi değilim ama bu metodu ben de kullanıyorum :)
YanıtlaSilHaklısın canım birçok şeyi konuşrak anlatıyorum ben de ancak bu yaşlarda mantık ilişkisi kurmaları çok zor olabiliyor empati kurmaları imkansız. Yorumun için teşekkürler :)
SilSeni anlıyorum Derya'cığım.Dingin bir hayat, herkesin tercihi olmasa da bazen gerekiyor.Ya da insanın yapısıyla ilgili .Aynı senin gibiyim.Sakince yaşamak istiyorum ve yazılarıma konsantre olmak.Sevgiler Derya :)
YanıtlaSilEce hanımcığım blseniz evdeki kaotik ortamd aklımdan bütün yazacağım fikirler uçup gidiyor. Not alabildiğimi kurtarıyorum ancak.
SilYazınızı okurken kendimen yola çıktım annemde çekingen yetiştirdi sonrasında toparlaması zaman alıyor :) kızınız içinde eyvah dedim ben olsam isyan diye bağırırdım :( konuşsanız durumu anlatsanız belki birdaha öyle yapmaz gene de anne olmadığımdan kesin bi şey diyemiyorum. .
YanıtlaSilTeşekkürler canım uygun bir yolunu bulacağım.
SilValla ben çok güzel çözüm buldum ama senin için biraz geç ablaların güzeli ; Yalnızlığı aynen senin gibi sevdiğim için, çocuk yapmadım. Sorunu kökten çözdüm :D
YanıtlaSilMirasçım çok da seviliyorlsr yahu :) Erkeklerden yana biraz rahatladım kız da biraz daha büyürse bu iş tamamdır.
SilAhahhahah çok güzel ama vay Afacan seni ya maşallah subanallah... Gerçekten çocuklar bambaşka insan onlar ne yaparsa yapsın kızamıyor ben deeptone a katılıyorum :)
YanıtlaSilBen de yalnızlığı seven bir ben varım zannederdim. Aynı anlattığın gibi yalnız olduğumda daha mutluyum, ama kızlara, kocişe anlatamıyorum. Bir de senin kız eve konu komşuyu misafir getiriyor, benimkiler komşu, satıcı, dilenci hiç fark etmezdi topladıkları gibi eve yemeğe taşırlardı...
YanıtlaSilBende bu konuda zaman zaman aynı ikileme düşebiliyorum.Yorgun eve gelip yemek,çocuğun dersleri derken kalan zamanda dinlenmek istiyorum.Ancak karşımda sürekli birilerinin gelmesini isteyen ya da bir yerlere gitmek isteyen bir çocuk var.Aslında kendi çocukluğumu düşündüğümde eve sık gelen teyzeler ya da en azından bahçede yapılan çay fasıllarını hatırlıyorum ve şimdiki çocukların bu konuda biraz haksızlığa uğradıklarını düşünüyorum...
YanıtlaSilBu yaş grubu çokcuklar da işin ortası pek olmuyor ya herkesi kendileriyle vakit harcamaya yaa da hiç kimseyi yanlarına yaklaştırmamaya çalışıyorlar.Kendi yaş grubundan ayrılıp eve geldiğinde de aynı ortamı kendince devam ettiriyordur. :))
YanıtlaSilBenimki doğal misafir kovucu görevini üstlenmiş durumda. Önceleri üzülüyordum ama artık alıştım. Yalnızlık güzel ama öyleside güzel sanki.
YanıtlaSilAhh o çocuklar ve davetsiz demeyeyimde bazen zamansız misafirler. Ne yapacağız biz vallahi ben de bilmiyorum:))
YanıtlaSil